Modlitwa zawierzenia Nowonarodzonemu naszej Parafii, Osiedla i Ojczyzny

Piotr Rożyk,
czwartek, 27 grudnia 2018

  • Stajemy dziś przed żłóbkiem Boga, który dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia, stał się człowiekiem. Adorujemy Tego, który stale, niezmiennie nas kocha, bardziej niż samego siebie.

  • Stajemy dziś wokół żłóbka wraz z Aniołami, Pasterzami i Mędrcami, którzy pierwsi przybyli do Betlejem, do Domu Chleba, aby przywitać Chleb Życia Wiecznego, ale też ze Świętymi i Błogosławionymi z naszych witraży i relikwiarzy, którzy o mocy Tego Chleba się przekonali we własnym życiu doczesnym i osiągnęli życie wieczne.

  • Stajemy przed żłóbkiem jako Parafianie od świętej Barbary: świeccy i duchowni, kobiety i mężczyźni, młodsi i starsi, prości i uczeni, biedni i bogaci, zdrowi i chorzy pod wiszącymi na filarach sztandarami parafialnymi: Braci Górniczej oraz grup apostolsko modlitewnych: Rodziny Różańcowej, Rodziny Franciszkańskiej, Legionu Maryi, Dzieci Maryi i Eucharystycznego Ruchu Młodych.

  • Stajemy jako umiłowane Dzieci Boże, ochrzczonego tysiąc pięćdziesiąt dwa lata temu, Narodu Polskiego, który istniał nawet wtedy, gdy Państwo Polskie nie istniało na mapie świata, który to Naród trwa w dziękczynieniu Bożej Opatrzności za stulecie odzyskania Niepodległości, choć nie zawsze Niepodległość oznaczała Wolność.

  • Stajemy wokół żłóbka Bożego Syna, który rękę podnosi, by błogosławić Ojczyznę miłą, pod biało – czerwonymi barwami, które układają się w zarys północnej, morskiej granicy Ojczyzny, granicy przez naturę utworzonej a nie przez ludzkie pakty, układy i konferencje, pod sztandarami, wiszącymi między witrażami, tych naszych Przodków, którzy pod zaborami, ponad sto lat, walczyli o Niepodległość Polski, czy to przelewając krew w walce orężnej, czy to cierpiąc szykany za troskę o zachowanie ojczystej kultury, mowy, zwyczajów, tradycji i WIARY!

  • Te wszystkie sztandary narodowowyzwoleńcze i parafialne i te, które jeszcze tu zawisną – kłaniają się, wyrażają postawę uniżenia i pokornego pokłonu ludzi, którzy pod nimi stali, i nas dziś pod nimi stojących, wobec majestatu Boga, który w ludzkiej postaci przyszedł na ziemię, aby wiarę zasiać w człowieku, a kiedyś powróci, aby tej wiary szukać wśród ludzi.

  • Stajemy wokół żłóbka Małego Jezusa, żeby prosić, aby nie kierował nami duch tego świata, lecz DUCH ŚWIETY, żebyśmy byli normalni, nie tylko w sensie psychicznym, ale zachowywali NORMY zawarte w Ewangelii i z Niej wynikające, a nie ustanowione przez człowieka, który uważa, że wie lepiej niż Bóg, czego ludzkości potrzeba i co trzeba prawnie usankcjonować, nawet wtedy, gdy to prawo stoi w jawnej sprzeczności z Prawem Bożym, czyli NATURALNYM. Dzieciątko Boże, o to Cię prosimy!

oltarz